Przepisy Kodeksu Napoleona jako podstawa wpisu w księdze wieczystej

Szerokim echem odbiła się w mediach Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2013 roku, w której SN stwierdził, że przepis art. 713 Kodeksu Cywilnego Napoleona może stanowić samodzielną podstawę dokonania wpisu w księdze wieczystej prawa własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. To precedensowe rozstrzygnięcie oznacza, że w sytuacjach, w których dana nieruchomość ma nieuregulowany stan prawny i nie ma możliwości jego ustalenia, podstawą wpisu w księdze wieczystej mogą być niekiedy przepisy sprzed 200 lat.

Sąd Najwyższy stanął przed omawianym problemem w związku z wnioskiem Prezydenta Łodzi o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości, która księgi takiej nie miała a nie istniały żadne dokumenty pozwalające ustalić jej poprzednich właścicieli. W związku z tym Prezydent powołał się na przepis art. 713 Kodeksu Napoleona, który przewidywał domniemanie własności państwowej dla nieruchomości w sytuacji, gdy była ona „bez właściciela”. Sąd Rejonowy wniosek ten co prawda oddalił, lecz rozpatrujący tą sprawę w II instancji Sąd Okręgowy w Łodzi skierował pytanie do Sądu Najwyższego, który przesądził o słuszności twierdzeń Prezydenta.

Kategorie

O Autorze:

Założyciel Kancelarii Adwokackiej Andrzej Luty. Prawnik z ponad 30-letnim doświadczeniem. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej. W latach 1980 – 1982 odbył aplikację sędziowską. W latach 1982 – 1986 był asesorem sądowym, by następnie przez 11 lat pracować jako sędzia. Od 1997 wykonuje zawód adwokata. Od początku swojej kariery zawodowej specjalizuje się w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych. W ramach swojej praktyki zajmuje się ponadto prowadzeniem postępowań odszkodowawczych i dochodzeniem należności. Doradza zarówno osobom prywatnym, jak i przedsiębiorcom.